بخشی از دیوار چین روی قله کوه می باشد. دیوار چین یکی از بزرگ‌ترین سازه‌های ساخت بشر است. با توجه به اینکه ساخت دیوار در مدت‌زمانی طولانی انجام شده، مصالح مورد استفاده در آن به دوره تاریخی و شیوه ساختمانی رایج در آن دوره مربوط می‌شود.
معماری دیوار چین
دیوار چین یکی از طولانی‌ترین سازه‌های ساخت بشر است. اولین دیوارها که قبل از سلسله سوئی ساخته شدند، با خاک فشرده، خاک رس و سنگ بین تخته‌های چوبی بودند. محل ساخت دیوار مشخص می‌کرد که سازندگان از چه مصالحی استفاده کردند. هنگامی که دیوار در سراسر رشته کوه‌ها گسترش می‌یافت از سنگ‌های موجود در کوه برای ساخت‌وساز به کار برده شده. کندی ساخت این دیوار به دلیل سنگینی مصالح و مربعی شکل شدن سنگ ها بوده است.
بخشی قدیمی از دیوار چین به صورت لایه به لایه است. در دشت‌ها و زمین‌های مسطح، خاک فشرده را به‌شکل قالب‌های محکم در می آورند. در حالی که در محیط‌های بیابانی، شاخه‌های نی و بید قرمز با ریگ و شن لایه‌بندی می‌شد. بخشی از دیوار بزرگ چین که در عصر تاریخ چینی در استان هبئی ساخته شده، از خاک بود و امروزه تقریبا ناپدید شده است. علت آن به مقاومت کم در برابر باد و باران برمی‌گردد.
بخشی سنگی از دیوار چین در طول سلسله‌های تانگ و سونگ، فناوری ساخت آجر ایجاد شد و از آنجا که آجرها کوچک‌تر و سبک‌تر از سنگ و خاک بودند، محبوبیت زیادی پیدا کردند. در آغاز سلسله تانگ هر چند هزینه تولید و حمل‌ونقل آن‌ها چالش برانگیز بود به همین دلیل، استفاده از آجر فقط به دیوار دفاعی و دیوار بیرونی اطراف گذرگاه‌ها محدود بود و از گل زرد برای پر کردن بدنه دیوار کمک می‌گرفتند.
در زمان سلسله مینگ در قرن چهاردهم، طراحی و تکنیک‌های ساخت‌وساز چینی پیشرفت چشمگیری پیدا کرد. برای اولین بار، آجر پخته برای ساخت دیوار چین استفاده شد که حدودا چهار برابر بزرگ‌تر از آجرهای مدرن بود. نکته منفی درباره استفاده از آجر این بود که حمل آن‌ها به مناطق کوهستانی در مقایسه با استفاده از مواد خام موجود در دسترس، به نیروی انسانی بیشتری نیاز داشت. در زمان ساخت دیوار چین در دوره مینگ تقریبا از هر سه مرد بالغ، یک نفر برای کار روی دیوار احضار شده بود.
کیفیت و کمیت تولید و توزیع به‌اندازه‌ای رشد کرد که کارگران می‌توانستند از آجر برای تمام قسمت‌های دیوار استفاده کنند. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد این دوره، مصالح مورداستفاده برای ملات بود. آن‌ها از برنج چسبناک به‌عنوان ماده اتصال‌دهنده آجرها استفاده کردند. ملاتی که از ترکیب مواد ارگانیک و غیرارگانیک به دست آمده است. ماده ارگانیک از فرنی برنج چسبناک و ماده غیرارگانیک از آهک کشته بود که در کنار یکدیگر، خواص فیزیکی پایدارتر و استحکام مکانیکی بیشتری به دیوار می‌دادند.
معماری دیوار چین به‌جای اینکه اثری متمایز و مستقل باشد، با طبیعت پیرامون خود ادغام شده است. این ساختار سنگی در چشم‌اندازی شیب‌دار حرکت می‌کند و به نظر می‌رسد که هیچ آغاز و پایانی ندارد و در نتیجه، وجود اشکال طبیعی و تغییر رنگ پوشش گیاهی بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد.
